Τίποτα πιο καταστροφικό από την καπιταλιστική ανάπτυξη (Α' μέρος)
Γράφει ο Γιώργος Παπαλεξίου
Η οικολογική κρίση των
τελευταίων δεκαετιών συνδέεται με την οικονομική οργάνωση και δραστηριότητα των
νεώτερων κοινωνιών. Η κλιματική αλλαγή, η καταστροφή οικοσυστημάτων όπως τα
τροπικά δάση, η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων σε σημείο εξάντλησης, είναι περιπτώσεις
που οι (κοινωνικές) επιπτώσεις τους εκδηλώνονται με «φυσικό» τρόπο. Πολλές
φορές ακούμε για τη «μανία» ή την «εκδικητικότητα της φύσης», που όμως ευθύνεται
κατ’ ελάχιστο δεδομένου ότι, ο ανελέητος ανταγωνισμός μεταξύ των επιχειρήσεων έχει
οδηγήσει όχι μόνο στη στυγνή εκμετάλλευση της εργασίας, αλλά και στην
οικειοποίηση, σε τρομακτικό βαθμό, της φύσης, ώστε οι δυνάμεις της να χρησιμοποιηθούν
στον «ιερό σκοπό» της αέναης συσσώρευσης αξίας και πλούτου.
