Jiddu Krishnamurti: Ο Απρόθυμος Μεσσίας

Jiddu Krishnamurti

Γνωρίζετε ότι η ζωή σας είναι άτακτη;

Συνειδητοποιείτε την καθημερινή ρουτίνα, την μονοτονία, την ανία του να πηγαίνεις κάθε μέρα στο γραφείο; Συνειδητοποιείτε τις διαφωνίες, την σκληρότητα, τις ενοχλήσεις και την βία όλων εκείνων που είναι αποτέλεσμα ενός πολιτισμού σε πλήρη αταξία που είναι η ζωή σας; Μπορείτε να επιλέξετε από αυτήν την αταξία τι νομίζετε ότι είναι τάξη. Συνειδητοποιείτε πως η ζωή σας βρίκεται σε αταξία και εάν δεν ενδιαφέρεστε, δεν έχετε το πάθος, την ένταση, την φλόγα να ανακαλύψετε κάτι άλλο, τότε θα επιλέγετε εκείνο που νομίζετε ότι είναι τάξη μέσα στην αταξία.
Μπορείτε να παρατηρήσετε τον εαυτό σας εντελώς τίμια, δίχως καμία υποκρισία ή διγλωσσία, να γνωρίζετε ότι η ζωή σας είναι σε αταξία και να τα παραμερίσετε όλα αυτά για να ανακαλύψετε τι είναι τάξη. Ξέρετε, το να παραμερίσεις την αταξία δεν είναι τόσο δύσκολο, το δραματοποιούμε, το αναγάγουμε σε κάτι μεγάλο. Αλλά όταν έρθετε αντιμέτωποι με κάτι πολύ επικίνδυνο, έναν γκρεμό, ένα άγριο ζώο, έναν άνθρωπο που κρατά όπλο, το αποφεύγετε άμεσα, έτσι δεν είναι; Δεν υπάρχει καμία διαφωνία, κανένας δισταγμός, καμία καθυστέρηση, υπάρχει μόνο άμεση δράση. Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν συνειδητοποιήσετε τον κίνδυνο της αταξίας, υπάρχει άμεση δράση που είναι η απόλυτη άρνηση ολόκληρου του πολιτισμού που έχει επιφέρει την αταξία, που είστε εσείς.

Από το έργο με τίτλο: Η αφύπνιση της Νοημοσύνης, σελ 313-314

Ποιος είναι όμως ο J. Krishnamurti?

Ο Τζιντού Κρισναμούρτι γεννήθηκε στις 11 Μαίου 1895 στο Μαντάναπαλι, μία μικρή πόλη στη νότια

Ινδία. Ο αδερφός του κι αυτός υιοθετήθηκαν στα νιάτα τους από την Δρ Annie Besant, τότε πρόεδρος της Θεοσοφικής Εταιρείας. Η Δρ Besant και οι άλλοι διακήρυξαν ότι ο Κρισναμούρτι ήταν ο παγκόσμιος διδάσκαλος που οι Θεοσοφιστές είχαν προαναγγείλει τον ερχομό του. Για να προετοιμάσουν τον κόσμο γι’αυτόν τον ερχομό, μία παγκόσμια οργάνωση ονόματι το Τάγμα του Αστέρος ιδρύθηκε στην Ανατολή κι ο νέος Κρισναμούρτι έγινε ο επικεφαλής του.

Εντούτοις, το 1929, ο Κρισναμούρτι αποποιήθηκε το ρόλο που περίμεναν να παίξει, διέλυσε το Τάγμα με τους τεράστιους οπαδούς του, κι επέστρεψε όλα τα χρήμα και την ιδιοκτησία που είχε δωριθεί γι’αυτό το έργο. Έκτοτε, για περίπου εξήντα χρόνια μέχρι το θάνατό του στις 17 Φεβρουαρίου 1986, ταξίδεψε σε όλον τον κόσμο μιλώντας σε μεγάλα ακροατήρια και σε άτομα για την ανάγκη για μία ριζική αλλαγή στην ανθρωπότητα.

Ο Κρισναμούρτι θεωρείται παγκοσμίως ως ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές και θρησκευτικούς διδασκάλους όλων των εποχών. Δεν ανέπτυξε καμία φιλοσοφία ή θρησκεία, αντιθέτως μίλησε για πράγματα που αφορούν όλους εμάς στην καθημερινή μας ζωή, τα προβλήματα της ζωής στη σύγχρονη κοινωνία με τη βία και τη διαφθορά της, για τα άτομα που αναζητούν ασφάλεια κι ευτυχία, και την ανάγκη της ανθρωπότητας να απελευθερώσει τον εαυτό της από τα εσώτερα φορτία του φόβου, του θυμού, της πληγής, και της θλίψης. Εξήγησε με μεγάλη ακρίβεια τις λεπτές λειτουργίες του ανθρώπινου νου, κι επισήμανε την ανάγκη του να επιφέρουμε στην καθημερινή μας ζωή μία βαθιά διαλογιστική και πνευματική ποιότητα. 

Ο Κρισναμούρτι δεν ανήκε σε καμία θρησκευτική οργάνωση, αίρεση ή χώρα, ούτε ήταν μέλος σε κάποια σχολή πολιτικής ή ιδεολογικής σκέψης. Αντιθέτως, ισχυρίστηκε ότι αυτοί ήταν οι παράγοντες που διαιρούν τα ανθρώπινα όντα κι επιφέρουν σύγκρουση και πόλεμο. Υπενθύμισε στους ακροατές του ξανά και ξανά ότι όλοι είμαστε πρώτα ανθρώπινα όντα κι όχι Ινδουιστές, Μουσουλμάνοι ή Χριστιανοί, ότι είμαστε όπως όλη η υπόλοιπη ανθρωπότητα κι ότι δεν είμαστε διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον. Ζήτησε να βαδίζουμε ελαφρά πάνω στη γη δίχως να καταστρέφουμε τους εαυτούς μας ή το περιβάλλον. Μετέδωσε στους ακροατές του μία βαθιά αίσθηση σεβασμού για τη φύση.
Οι διδασκαλίες του υπερβαίνουν τα ανθρωποκατασκευασμένα συστήματα πίστης, εθνικού συναισθήματος και αιρετισμού. Ταυτόχρονα, δίνουν καινούριο νόημα και κατεύθυνση στην ανθρωπότητα για την αναζήτηση της αλήθειας. Η διδασκαλία του, πέραν του ότι είναι σχετική με την σύχρονη εποχή, είναι άχρονη και παγκόσμια. 

Περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή του Κρισναμούρτι μπορείτε να βρείτε στις βιογραφίες που έχουν γραφτεί από τη Mary Lutyens και την Pupul Jayakar.

Πηγή: J. Krishnamurti Online

Ακολουθήστε τον σύνδεσμο για να παρεακολουθήσετε μία από τις διασημότερες ομιλίες του, στο Σαν Ντιέγκο, το 1970

http://www.jkrishnamurti.org

Αναπολώντας την εμπειρία του χθες

Κοιτάξτε, κύριοι, βλέπετε ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα, ένα όμορφο δέντρο σε ένα χωράφι και όταν το πρωτοκοιτάτε, το απολαμβάνετε ολοκληρωτικά, εντελώς. Αλλά ξαναγυρνάτε με την επιθυμία να το απολαύσετε και πάλι. Τι συμβαίνει όταν ξαναγυρνάτε με την επιθυμία να το απολαύσετε; Δεν υπάρχει απόλαυση, γιατί η ανάμνηση του χθεσινού ηλιοβασιλέματος που σας κάνει τώρα να επιστρέψετε σας ωθεί, σας παροτρύνει να το απολαύσετε. Χθες δεν υπήρχε ανάμνηση, μόνο μία αυθόρμητη εκτίμηση, μια απευθείας αντίδραση. Αλλά σήμερα επιθυμείτε να αναπολήσετε την εμπειρία του χθες. Δηλαδή, η ανάμνηση μεσολαβεί μεταξύ εσας και του ηλιοβασιλέματος. Οπότε, δεν υπάρχει ευτυχία, ένταση, πληρότητα της ομορφιάς. Επίσης, έχετε έναν φίλο ο οποίος σας είπε κάτι εχθές, κάτι προσβλητικό ή μία κολακεία και διατηρείτε αυτήν την ανάμνηση. Και με την ανάμνηση αυτή συναντάατε τον φίλο σας σήμερα. Δεν συναντάτε πραγματικά τον φίλο σας—κουβαλάτε μαζί σας την ανάμμνηση του χθες, που παρεμβαίνει. Και έτσι προχωράμε, περιβάλλοντας τον εαυτό μας και τις δράσεις μας με την ανάμνηση, οπότε δεν υπάρχει ανανέωση, δεν υπάρχει πρωτοτυπία. Για αυτό η ανάμνηση κάνει την ζωή ανήσυχη, ανιαρή και κενή.

Συλλογικό Έργο τόμος V, σελ 119 

Η ανάμνηση καταστρέφει αυτήν την χαρά

Όταν βλέπετε ένα όμορφο αντικείμενο, υπάρχει μια άμεση ευτυχία. Βλέπετε ένα ηλιοβασίλεμα και αυτομάτως υπάρχει μια αντίδραση ευτυχίας. Αυτή η ευτυχία, λίγες στιγμές αργότερα, γίνεται ανάμνηση. Η ανάμνηση αυτή της ευτυχίας, είναι ένα υπαρκτό αντικείμενο; Είναι η ανάμνηση του ηλιοβασιλέματος ένα υπαρκτό αντικείμενο; Όχι, είναι ένα νεκρό αντικείμενο. Οπότε, με αυτό το νεκρό αποτύπωμα, μέσα από αυτό, θέλετε να βρείτε την ευτυχία. Η ανάμνηση δεν εμπεριέχει ευτυχία. Είναι απλά η θύμηση ενός γεγονότος που δημιούργησε την ευτυχία. Η ανάμνηση αυτή καθ' αυτή δεν είναι ευτυχία. Υπάρχει ευτυχία, η άμεση αντίδραση στην ομορφιά ενός δέντρου. Και μετά η ανάμνηση έρχεται και καταστρέφει αυτήν την ευτυχία. Οπότε, εαν υπάρχει μία συνεχής αντίληψη του όμορφου χωρίς την άθροιση των αναμνήσεων, τότε υπάρχει η πιθανότητα της αιώνιας ευτυχίας.

Συλλογικό Έργο τόμος VII, σελ 100

 Μη δραπέτευση από την θλίψη

Η θλίψη είναι ένα μεγάλο σοκ για το νευρικό σύστημα, ένα πλήγμα σε ολόκληρη την φυσική και ψυχολογική ύπαρξη. Γενικά προσπαθούμε να δραπετεύσουμε από αυτήν χρησιμοποιώντας φάρμακα ή αλκοόλ ή κάθε μορφής θρησκεία. ΄Η γινόμαστε κυνικοί ή δεχόμαστε τα πράγματα ως αναπόφευκτα.
Μπορούμε να εμβαθύνουμε σε αυτήν ερώτηση πραγματικά; Είναι δυνατόν να μην δραπετεύσουμε από την θλίψη διόλου; Πιθανόν ο γιος μου να απεβίωσε και υπάρχει απεριόριστη θλίψη, σοκ και ανακαλύπτω πως είμαι το πιο μοναχικό ανθρώπινο ον. Δεν μπρώ να το αντιμετωπίσω, δεν μπορώ να το υπομείνω. Οπότε δραπετεύω από αυτό. Και υπάρχουν πολλών ειδών αποδράσεις - κοινότυπες, θρησκευτικές ή φιλοσοφικές. Η απόδραση αυτή είναι σπατάλη ενέργειας. Να μην δραπετεύσω με καμία μορφή από τον πόνο, τον πόνο της μοναξιάς, την δυστυχία, το σοκ αλλά να παραμείνω απόλυτα με το γεγονός, με αυτό που αποκαλούμε θλίψη - είναι αυτό δυνατόν; Μπορούμε να κρατήσουμε κάθε πρόβλημα - να το κρατήσουμε και να μην προσπαθήσουμε να το λύσουμε - να προσπαθήσουμε να το δούμε με τον τρόπο που θα κρατούσαμε ένα πολύτιμο, εξαίσιο πετράδι; Η ομορφιά η ίδια του πετραδιού είναι τόσο ελκυστική, τόσο ευχάριστη που το κοιτάμε συνέχεια. Κατά τον ίδιο τρόπο εάν μπορούσαμε να κρατήσουμε την θλίψη, χωρίς την παραμικρή κίνηση δραπέτευσης, τότε η πράξη αυτή του να μην απομακρυνθούμε από το γεγονός, επιφέρει την ολοκληρωτική απελευθέρωση από αυτό που προκάλεσε τον πόνο.

Η Ευλογία αυτή είναι εκεί που Βρίσκεστε, σελ 60-61