Thursday 25 September 2014

Robert Lanza, Βιοκεντρισμός Και Τα Παράλληλα Σύμπαντα

Φοβόμαστε το θάνατο. Τον φοβόμαστε γιατί βλέπουμε ότι εκείνοι που πεθαίνουν εξαφανίζονται και δεν επιστρέφουν ποτέ ξανά, φοβόμαστε επειδή δεν ξέρουμε τι συμβαίνει "εκεί", κυρίως επειδή φοβόμαστε ότι δεν έχουμε πια καμιά σχέση με το σώμα μας, το οποίο πεθαίνει.

Η νέα θεωρία
Η καινούργια προσέγγιση στο μεγαλύτερο φόβο του ανθρώπου λέγεται Βιοκεντρισμός, και προέρχεται τόσο από το χώρο της κβαντοφυσικής και της θεωρίας των παράλληλων συμπάντων, όσο και από τον ίδιο τον Αϊνστάιν. Προτάθηκε το 2007 από τον Αμερικανό Robert Lanza.
Όπως λέει και η λέξη βιοκεντρισμός, η ζωή και η βιολογία είναι κεντρικής σημασίας στο είναι, την πραγματικότητα, και το σύμπαν – μάλλον η ζωή δημιουργεί το σύμπαν.Η θεωρία αυτή υποστηρίζει ότι οι τρέχουσες θεωρίες του φυσικού κόσμου δεν λειτουργούν, και μπορεί ποτέ να μην λειτουργήσουν, μέχρι αυτές να ευθύνονται εξ ολοκλήρου για τη ζωή και συνείδηση.

Wednesday 24 September 2014

Τα Ελεύθερα Σχολεία Waldorf - Η Πρόταση Του R. Steiner

Όταν ανάβλυσε η επιθυμία να γράψω για τη ζωή του Ρούντολφ Στάϊνερ, το μέτραγα για κάτι απλό. Μόλις ξεκίνησα, μόνο τότε, συνειδητοποίησα ότι ήταν πολύ πιο δύσκολο από όσο φαινόταν. Πώς να χωρέσει η δράση ενός πολυδιάστατου κι ελεύθερου πνεύματος σε λίγες μόνο γραμμές; Όσο περισσότερο ανίχνευα τη ζωή και το έργο του τόσο διαπίστωνα ότι ήταν αδύνατον να συμπυκνωθεί κάποιο ψήγμα έστω της σοφίας του μέσα σε ένα μικρό κείμενο. Ακόμη πιο δύσκολο είναι να μεταφερθεί γραπτά, ο παλμός που διαπερνάει ακόμη και σήμερα κάθε μία από τις δραστηριότητες που θεμελίωσε.

Με τον καιρό κατέληξα ότι το μόνο εφικτό είναι να καταθέσω την προσωπική μου εμπειρία. Να ξεφύγω από τα στεγνά ιστορικά στοιχεία ενός βιογραφικού, από τον ύφαλο να φωτιστούν όλες οι πτυχές της ζωής του και από το άλυτο πρόβλημα να ιχνογραφήσω μια αντικειμενική εικόνα. Όλα όσα θα μεταφέρω είναι υποκειμενικά και περιέχουν τον ενθουσιασμό ενός άνθρωπου που αντικρίζει την άδηλη προσφορά για το κοινό καλό, την αισιοδοξία ότι η ουτοπία της παγκόσμιας ευτυχίας δεν είναι ουτοπία αλλά τόπος που μπορεί να υπάρξει σε τούτη τη γη.

Χριστούγεννα του 2001 ήμουν φιλοξενούμενος στο Aachen, πρωτεύουσα του Καρλομάγνου, πολύ κοντά στα σύνορα Γαλλίας, Γερμανίας, Βελγίου, Ολλανδίας. Χρόνια τώρα, οι φίλοι που μας φιλοξενούσαν, μιλούσαν περήφανα για το σχολείο που μαζί με άλλους γονείς είχαν ιδρύσει. Ποτέ δεν είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία. Αυτή την φορά όμως δεν μπόρεσα να αποφύγω μια επίσκεψη στους χώρους του άδειου λόγω των εορτών σχολείου.

Ένα βιβλίο του Δημήτρη Μαμάκου - 4η έκδοση

  Η ιστορία κάποιου που άφησε την πόλη, την καριέρα και τους αγαπημένους του, για ν’ αναζητήσει τη ζωή. Η καταγραφή του οδοιπορικού του από...